03.Saleck – Sayeh Ft. Vatan Parast

Verse 1 (Vatan Parast)

دیده رخصارم کیا رو که الان شده عذاب وجدانم بیدار

من خط به خط خیابونا رو با قدمام نوشتم داره یکی دنبالم میاد ولی دور ورم میچرخه همیشه بم میگه واسه عذاب دادنت مشتاقم زیاد

میخنده به ریشم منم مث همیشه بهش فوش دادم اینبار

قامتش بلند تر ا منه

میبلعه تمام منو

روی زخمای دل خودم نمک زده

میدونه حقایقمو

هه چقدر آشنا میزنی

امسالم شبی پارسال منی

ادامه داره این خیال و این داستان عریض

هرشب راه میرم توی راستای مریض

بگو چی فهمیدی ازم که یه عمره داری باهام میجنگی بی رمق میرم زیر نور هرزه خیابونا از بچگی یادمه بهم می خندیدی همش

یادمه میکردی پشتم کمین حتی توی کوچه حین بازی خوردم زمین

زخممو تو حوض نقاشیم شستم کریح ترین صورتو دیدم به چشم خودم

یهو زیر گوشم محکم زدی

سایه شدم لا سایه های دیگه

تنها میراث من همین واژگان بی مهر یه پاکت بهمن و ساعت خراب منی رد میشم از کنار عاشقای بی فکر

نگاه میکنم به قرص ماه

هر دومون به این پوچی قسم میخوریم

از من می مونه سه نقطه هامم

پای رفتنمو قلم میکنی

همینه باز 

راه میرم تو این مسیر تاس

فراری از نگاه غریبه ها

سایه شوم کرده و نکرده هام

یه روز با هم میشیم اسیر خاک

Verse 2 (Saleck)

روسیاه 

کجای قصه ی منی تو

صاف واستا و حرف بزن بام بچین واسه من دوباره دلیل و

چرا قدم و قدم کنارمی و قدت زیره کفشا له شد

 حرف نمی زنی لام تا کام به حرفایی که میزنم فکر کن

 دنیا رو ببین همه مغزاشونم زیره خرواره برفا خوابیده

امروز واسشون دیروزه او فرداشونم که بوی نا میده

بارون نزده رنگین کمون از پسه همشونم زده بیرون

هنرمندن رنگ میکنن و خردمندن پس میدونن که کدوم پاشنه لنگه

بگو ببینم تو دنیای تو آدم یه رنگ چنده

اصلا هستنش یا که فرض ، کنم و همین زمین و من عرش کنم

همه اونا که بی نقش بودن و یه جا واستونم رسم کنم

یه حرف بود از یه بعد دیگه یه ترس بوده که ریشه بریده

هرچی رنگه میشه مریدش و فرهنگ و میشه تولیدش کرد

مثل همه  کمرنگ میشم و قربانیه این جنگل میشم

سیاه خالص جنس شب ، مثل کلاغ میشم از قصه پرت

 با هرکی  چرخیدم دیدم مثل سایه ازم رد میشن میرن

به هرچی منو ترجیحم میدن خیلی چیزارو ترجیحا بی شک

فهمیدم ولی اغلب گنگ منو به دنیای خودم وصلم کن

اینجا کله رنگا مصرف شد فقط سیاه سفید موند و رسما پر

خاکستری سایه بونم شو موهاتم آسمونم شه

چون کم شده این قامتم بلندم بده تو به آبرومم شکل

روم سیاس  قبلا گفتم از قصه پرتم

ای کاش میشد که جای آدما این بار این حس و رنگ کرد