ی اندیشم
اومدم با نیمه ی خالی مغزتو درگیر شم
ی تصویر شم
تو ی برگی که پاییز میریزه ولی من ثابتم
من ریشم
تن پوشت نو و فکرت کهنه
شکمت سیرو ذهنت گشنه
تو ی جلوه از تاریکی ای
که جلورو کندی که پشتت پر شه
شدی فرزند جهل
عاشق پرواز ولی روز بروز پرکندتر
ی تولد و هر لحظه مرگ مرگ مرگ
ولی من بر عـــــکـــــســـــــــــــم
هر لحظه متولد میشم بعد مرگم حـــتــمــا

اینو بدون من توی مغزت به دنیا میام و با ایست قلبت میمیرم

قایم نشو
بیا بیرون تا نشونت بدم کثافت بازی و قاعدشو
پشت گوش ننداز غافل نشو
خطم به شَر نکن قائلشو
تو مثله من ی دیونه باش که منطق چرتشون عاقل نشد
پس هیچوقت عاقل نشو
درست شعرام سادست ولی تو ساده نگذر
من همین گوشای تورو میخوام که عمق شعرامو ساده درک کرد
من توی عرض زندگیت نیستم توی افق فکرتم
من و تو عمق ذهنت پیوند بزن نزار شروع قصه شن
تو توی دنیای من گمی من توی دنیا گمت
پس تا وقتی هستم که پیدا کنی خودتو توی خودت
صدامو با قلبت هماهنگ کن
اونا پی پرتیتن پس حواس جمع شو
من نیمه ی پُر تورو دیدم وقتی حتی نیمه ی خالیت خرابتر شد