مید به روزی که
کارتون خوابا کارتونای ِ نو داشته باشن
از جنس ِ آجر و گچ
چهار فصل نمونن تو این خیابونای ِ گوه
امید به روزی که
جز تاکسی ماشینی نباشه تو خیابون
همه مسافریم
برآورده شه آرزوی ِ واکسی
همه ی ِ کفشها باشن خاکی
مردم نباشن شاکی
امید به روزی که
دزد و پلیس بشه یه بازی
بازنشسته بشه قاضی
با یه لقمه نون و پنیرم بشه بسازی
عشقی که تو هیچ نون و.بوقلمونی نمیشناسی
امید به روزی که
بازم بشه خندید
نمیگم بد نباشه
نباشه که خوب هیچ ِ
ولی سنگینیش و رو ترازو واقعا بشه سنجید
امید به روزی که
کم بشه خواننده ی ِ غمگین
عجول نباش به همه چی
شیبارو میرم با دنده ی ِ سنگین
دیوونه ها بدی هارو نمیبینن
امید به روزی که
لبخند ِ یه دیوونه رو راحت بشه فهمید
.
ساعتا زخم میزنن این روزا
امید به روزی که
ساعت بشه زخمی
امید به روزی که
وحشی بشه رام
نه که رامم.بشه وحشی
من از اون آدمای ِ قدیمی ام
سیاه سفید نیستم اما صمیمی.ــَم
با اینکه ساده ام بین ِ عجیبا غریبم
آدم ِ عجیبی ــَم
امید دارم به روزی که
آرامش بده دستبند
تو بند دستای ِ دوست آرایش بشه لبخند
هیچ گلوله ای آزارش به یه بچه ام نرسه
تو گوش ِ سرباز بخونن که آزاده بره وطن
امید به روزی که
آدما همه کور رنگن
تا میاد حرف از نژاد و پرچم
تو اخبار بگن ریشه ی ِ فساد و کندن
بچه هامون طرز ِ استفاده از شمشیر و نفهمن
معنی ِ سلاح ِ کشتار ِ جمعی رو نفهمن
سیمای ِ خاردار دیگه هیچ مرزی و نبندن
ببینیم دست ِ باغ و هدیه میدن
هیچ گل ِ قشنگی و نکندن
به بهونه ی ِ اقتصاد چاه و حساب ِ نفتی و نبندن
به اشتباه ِ یه نفر یه کشور نشن تحقیر و نرنجن
به خواست ِ چند نفر چند میلیون نفر نشن درگیر و
نجنگن
به امید ِ روزی که ببینیم همه اسیرا پرنده ان
زشت و زیبا
بلند و کوتاه
دارا و ندار
همه یه مسیر و میریم
امید به روزی که همه این مسیر و بلدن
به امید ِ روزی که همه اسیرا پرنده ان