عمق

(ورس)

ای روزا ای اوضاع،چطور میشه بست دل به فردا

ای حس ها ای دست ها ،چی رقم بگن از عشق و رویا

وقتی کارد به روح رسید و چشمایم تیره و تار میدید کل دنیا

چه رقم بوگوم از کجایش بوگوم دنیا قد وسع فکر ماست

مثل یگ آدم پیسه دار و مثل یگ آدم فقیر و ندار

یگ طرفه رد پایشی حتی میشه دید منه کعبه و قانون

یگ طرفه رد به رد دود کده میره عمرشه سر هیچ و پوچ

چون میگذره هیچ غمی نیست

ولی ازما که تیر نمیشه هیچ

اگرم بخاد بگذره بوره

خو ما نمی‌مانیم دیگه مفت خو بعد از ای

همه روزای که سر ما تیر شد و هر لحظه شی یگ موی سفید مو

حتی ،همی حالی که داروم برت میخوانوم مه جنگه د سرم جنگ جهانی سوم

نوبل

ایی روزا ایی اوضاع جوانیم است ک تر مشه ایی عوله های دستم نشانی از کلانیم است بی شک ای فرصت های اخرم مدانی ک زود دیر میشه و ای صرفه های ساعته چطور ولی میفامی که تر میشه

درحال گریز از گذشته ای وقتی آینده همی امروزه 

وقتی هیچ شوقی نمانده در ای جنگ تنها بازمانده ایی که میسوزه 

میفامی هچ کسی جز خودت نیست و نجاتت نمیته پس بره جنگیدن با خودت باید باشی از دیروزتم قوی تر

بشکن خطه بیشتر از قبل تلاش کو وقتی نیسته همدرد

نستی همرنگ یک باره دیگ از جنس پیوند بین خدا که تنها همدم بره رسیدن د هدفته بره پیروزی در ای جنگ