(تَکرار میکنیم)
ملتی انگشت اشاره اش را دید
مشتش را جمع کرد و تند دوید
نزدیک شد به کشورش یک راهی
که در آن پیروز شده بود روباهی
روبَهِ پیر به عمور آگاه بود
نشان داد که از کُنده میخیزد دود
باز ثابت کرد که کثیف بوده از آغاز
رفت پای دوربینش و کرد آواز
تکرار میکنیم به به چه رای هایی
بدو حراجش کردم اقتدار ، آزادی
انگشتِ اشاره ات جوهری و قشنگ
سبز و بنفش حاصلش قهوه ای رنگ
گر همگی رای ندهید جمعه به درد
میبرد رئیسی آن لولوی مرگ
عاقبت ملت مشتش را باز کرد
رای داد و در توهمی پیروزی را آواز کرد
اما تا مردم با مشت باز رای دادند
روبَهان خندیدنو آن را به خود چسباندند

حال تکرار میکنیم کجا برفت آزادی
تو که خود قتل های زنجیری به ما میدادی
حال تکرار میکنیم این خانه از بنیادش ویران است
نیشِ خنده های تو خونِ دلِ ایران است
(حال تکرار میکنیم پس چه شد آن امنیتت
خونِ محسنِ عادلی بود چکیده ای از نیتت)《قسمت حذف شده》
حال تکرار میکنیم ساکت بشین بی وجدان
یا بمیر دفاع شود از آبروی انسان
حال تکرار میکنیم نسلی خطرناک هستیم
نه فراموش میکنیم نه هیچکسو میبخشیم
حال تکرار میکنیم فردای این یلدای سرد
جای سینما با این حیوونا گاوداری باز خواهیم کرد