«آواز زن»

خط می‌کشیدم روی احساسم

از عشق لالایی برات خوندم

گفتی صدای عشق ممنوعه

من اما پای این جنون موندم

دنیای من زندون شد از فکرت

از دلخوشی‌هام چیزی یادم نیس

تو قد کشیدی مثل یک باور

صدام مخالف بود... گفتی هیس!

آواز مادر مثل بارون بود

من تو صداش دریارو فهمیدم

زمزمه کردم آرزوهامو

وایسادم از هیچی نترسیدم

میشد بخونم از شب و رویا

میشد بخونم عشق یعنی زن

کجای دنیا این‌همه عشق‌و

بی هیچ جرمی دور می‌ریزن؟!!

من با تو سازش کردم و این شد

هرچی عقب رفتم برات کم بود

پا پس کشیدن راه حلش نیست

وقتی میدونم خوندن حقم بود

اونی که دستاش گرمی خونه‌س

بغضش یه عمره از تو پنهونه

تا آخر دنیا بگو ممنوع

مادر بازم با عشق می‌خونه