دلگير

دلگیر روزام، صدا آدما هی میره رو مخ، هر کی میاد بهم نزدیک بشه، بارش میکنم حرفای کلفت

اینجا هیچی با دلخوشی نیست، زندگی یه بازی دست خداست، طفلکی مادر ساده مو ببین، باز پاى سجاده دست به دعاست

چقد زور زدم واسه زندگیم، چقد میخواستم کاره ای بشم، توى عاشقی زمین خوردم، هر کی رسید میگفت ساده ای پسر

چقد این روزا حسم بَده، مسکن ام شده خواب بعد مستی، این همه شوت زدیم ولی گل نشد، امیدم شده پرتاب دستی 

چقد آرزو کردم برم، شب بخوابم و صبح پا نشم، شدم عینهو سربازِ نکش، بازداشت میرم ولی ترجیح میدم، معطل سر صف صبحگاه نشم،

نه، این روزا دلگیره حال و هوام، چون زندگی بوده از پایه خراب، خسته ی راهم و تشنه ترین، چون درخت زندگی سایه نداد...

یه طرف همه آرزو هام، گر میگیرن لای حسرت مدام، هیچی نفهمیده زندگی رفت، سفید شدن همه تار موهام

یه طرف منو حال بدم، سوختم از ریشه که سایه ندم، دلگیرم از خودم از گریه هام، که مهره ی سوخته ی بازی منم...

نبودم پاى دزدی و خلاف، زحمت کشیدم، در آوردم حقمو حلال، صبر نمیکنم دارم هر روز میدوأم، هرچند زندگی سهممو نداد 

چقد هی میره چوب لای چرخم هی میخورم زمین هی پا میشم، انقده زخمیه هر جفت پاهام، که راه رفتنی شبیه مست ها میشم 

تن نمیدم به این هرزه ها برو، همیشه دوس دارم قیمتی باشم، قبل از من زیر صد نفر رفته، من چطور روش باید غیرتی باشم 

یکی تو ناز و نعمته مدام، گردن کلفت هیبت و نگاه، یکی نداشتو کلیه فروخت، اینم از خدا حکمت و نگاه

اینجا آدما دل مردن، هر روز تو غمن سر خوردن، معلومه از توی بُهت نگاشون، که تو حقشون دست بردن 

مفت بر ها هر روز بیشتر میشن، مردم از این خاک بیشتر میرن، منو خیلیا هی باخت میدیم، جواب مارو با نیشخند میدن...